zaterdag 30 mei 2020

BodhiPraat Week 23.



Frustratie.

 

Volgens het woordenboek:

“Frustratie is de emotionele toestand van iemand, die belemmerd wordt zijn verwachtingen, behoeften of doel te verwezenlijken”.

 

Ik las laatst de kreet: “Relax; nothing is under control”.

Misschien een beetje kort door de bocht, maar ik denk, dat er heel veel waarheid zit in deze spreuk.

Misschien hebben we een heel klein beetje controle over ons leven in het NU momentje, maar dan houdt het ver op, vrees ik.

Uiteraard hebben we, in het moment, de mogelijkheid keuzes te maken.

Deze keuzes bepalen vervolgens de richting waarin het voor ons zelf verder gaat. Hebben we daarmee controle? Ik denk persoonlijk van niet!

We hebben een keuze gemaakt en moeten dan maar afwachten hoe dat gaat uitpakken. We zijn zelf verantwoordelijk voor onze keuzes en de gevolgen hiervan komen op onze rekening…!

 

Frustratie komt voort uit het besef, dat we eigenlijk helemaal geen controle hebben. Er gebeuren dingen, die we niet kúnnen veranderen!

Maar wat kunnen we dan wel?

Frustratie is een Gevoel.

Dit gevoel wordt veroorzaakt door onze gedachten.

De clou is hier weer: Hoe gaan we zelf met een situatie om?

Gaan we vechten tegen de Bierkaai? De sluipmoordenaar genaamd Frustratie ligt meteen op de loer…! En de Stress gaat ook meespelen!

 

“Don’t fight a fight you never can win”.

Loslaten is misschien wel het enige juiste middel tegen frustratie.

Loslaten en Vertrouwen! We zijn niet alleen!

We kunnen de zaken objectief bekijken en terugbrengen tot de essentie.

Neem waar, zonder te oordelen!

Zoek en vindt de humor, die ook overal bij aanwezig is.

Laten we kiezen voor onze eigen Innerlijke Rust!

 

Vrede en alle Goeds,

Bodhi.

BodhiSpreuk week 23.


zaterdag 23 mei 2020

BodhiPraat week 22



Discussie versus Dialoog.

Mensen praten!
Mensen praten met elkaar, over elkaar en door elkaar.

Het constructieve gesprek, lijkt echter wel wat voeten in aarde te hebben.
Een gesprek wordt vaak een discussie.
We willen slim lijken, we willen gelijk krijgen, we willen “winnen”!

Laten we het verschil tussen Discussie en Dialoog eens bekijken:

In een discussie:
- Wordt meer gesproken dan geluisterd.
- Staat onze mening al vast.
- Vallen vaak de woorden “Ja, maar…”.
- Is Gelijk krijgen belangrijker dan een compromis.
- Zal de autoritaire gesprekspartner doorgaans winnen.
- Zijn er winnaars en verliezers.
- Is de uitslag twijfelachtig.

In een Dialoog:
- Wordt meer geluisterd dan gesproken.
- Luisteren we om te begrijpen.
- Inspireren we elkaar tot samen meedenken.
- Zit de Winst in een tevredenstellende uitkomt.
- Zijn er alleen winnaars, geen verliezers.
- Voelen we ons veilig en verbonden.
- Denken we in mogelijkheden, niet in belemmeringen.
- Gaat het om het onderwerp, niet om het Gelijk Krijgen.

Het lijkt me duidelijk in welk “gesprek” Respect en Fatsoen thuis horen.
Het lijkt me duidelijk in welk “gesprek” we elkaar in Waarde laten.

Mensen praten… En dat kán heel mooi zijn…!

Vrede en alle Goeds,
Bodhi.

BodhiSpreuk week 22.


Duidelijk genoeg!


zaterdag 16 mei 2020

BodhiPraat week 21.



De Grens.

Volgens het woordenboek:
“Een denkbeeldige lijn die twee of meerdere gebieden van elkaar scheidt”.

Stel je eens voor:
Je bent aan het wandelen in een mooi gebied.
Je geniet van de omgeving en je schrikt je te pletter, als opeens meerdere zwaar bewapende militairen voor je staan, die je ter plekke arresteren, omdat je op verboden gebied loopt.
Omdat je een Grens over bent gegaan, terwijl deze grens niet stond aangegeven. Hiervoor wordt je hard gestraft…!
Dit is verwarrend en roept frustratie op!
Dit kán niet zo zijn!

Toch lijkt dit tussen ons mensen een heel normaal verschijnsel.
We gaan constant over elkaars grenzen heen, omdat we deze als zodanig niet herkennen.
We willen respect krijgen en hebben voor onze grenzen, maar we vinden het schijnbaar erg moeilijk, om deze grenzen aan te geven.
We zijn bang, dat de ander ons niet meer “lief” vindt en staan toe, dat onze grenzen met voeten worden getreden.
Sterker nog; we gaan over onze eigen grenzen heen…!

We verwachten van elkaar een soort van helderziendheid.
De ander moet wéten waar onze grens ligt…!
En zich daar ook nog eens naar gedragen…!

Uiteraard is het een goede zaak, om elkaars grenzen te respecteren.
Het is echter ook een Daad van Respect om deze grenzen aan te geven!

Door je grenzen aan te geven, leer je de ander hoe ze veilig en respectvol met je om kunnen gaan.
Dit geeft Duidelijkheid en Innerlijke Rust voor alle partijen!

Vrede en alle Goeds,
Bodhi.

Respect is...


zaterdag 9 mei 2020

BodhiPraat week 20.



Kleine Bodhi.

Hallo allemaal.
Ik wil me graag even voorstellen. Ik ben Kleine Bodhi.
Grote Bodhi zag mij liggen in een winkel, waar je mij niet zou verwachten en het was “liefde” op het eerste gezicht.
Ik ben slechts een pluche Aap, mijn motto is: “Horen, Zien en Zwijgen”.
(Niet zo moeilijk voor een speelgoed Aapje…)

Ooit ben ik door iemand bedacht en geproduceerd, met het doel kinderen en/of volwassenen blij te maken, troost te bieden en traantjes op te vangen. Een héél nobele functie dus…
Ik word niet gehinderd door een leven, door gevoel, door gedachten.
Ik word niet gehinderd door welk zintuig dan ook, maar mijn snoetje spreekt boekdelen!
Je ziet er in wat jezelf wil zien…!
Als Grote Bodhi naar mij kijkt, komt er een glimlach op zijn gezicht.
Is me dát even Prachtig…!

Het Leven voor jullie mensen is niet altijd gemakkelijk!
Jullie hebben wél te kampen met zintuigen, gevoelens en gedachten.
Ieder van jullie is uniek!
Jullie leven allemaal op dezelfde Aarde, maar allemaal in een eigen wereld.
Ieder van jullie heeft een eigen Waarheid.
Ieder van jullie moet zien te dealen met het Ego!

Ieder van jullie is ooit geboren en gaat ooit dood.
De tijd daartussen kan variëren van luttele seconden tot meer dan honderd jaar…!

Ik ben blij een pluche Aapje te zijn, maar ook ik zal ooit vergaan.
Ik ben blij, dat mijn soortgenoten en ik, er voor jullie mensen mogen zijn.
Ik realiseer me, dat jullie glimlach naar ons, soms de enige is van die dag…!

Vrede en alle Goeds,
(Kleine en Grote) Bodhi.


Respect is...


zaterdag 2 mei 2020

BodhiPraat week 19.



Collectieve Indoctrinatie…

Vorig weekend gingen we op familiebezoek.
Een familielid die we al een tijdje niet meer gezien hadden.
Na het aanbellen, werd de deur voorzichtig opengedaan en de 1,5 meter in acht genomen. 
Op de vraag: “Hoe staan jullie in de strijd?”, kon door ons een geruststellend antwoord gegeven worden!
Het daarop volgende Welkom was warm en gemeend; de spanning was gebroken!
We hebben samen van een heel ontspannen middag mogen genieten…!

De angst voor het onbekende, voor het vergankelijke, lijkt in het hedendaagse leven de regie overgenomen te hebben.
Deze angst lijkt ons te “Verbroederen in een soort Collectieve Indoctrinatie”.
Opeens vinden we het normaal, dat onze vrijheid drastisch is beperkt.
Er zijn ingrijpende maatregelen ingevoerd en we vinden het normaal, dat heel veel bedrijven moeten sluiten en veel banen verloren gaan.
We vinden het normaal om Bang te zijn…!

De nuchtere en laconieke onder ons, die veel minder, tot helemaal niet zo bang zijn, zijn opeens de moderne Idioten en Virusverspreiders geworden.
De Vrijheid van Meningsuiting lijkt alleen te kloppen, zolang we meekletsen met de virologen en andere angstzaaiers.
Een mening hebben, die haaks hierop staat, is niet ongevaarlijk…!
Angst verbroederd;
De grote gemene deler heet Corona.
Een woord waarmee we opeens, alles wat scheef is recht willen praten…!
Corona; de basis van het “Nieuwe Normaal”…!

Hier wil ik eigenlijk niet te veel over nadenken!
Deze Collectieve Indoctrinatie vind ík heel eng, véél enger dan een virus dat minder slachtoffers vraagt, dan het bekende griepvirus…
Blijf vriendelijk en zorg goed voor elkaar!

Vrede en alle Goeds,
Bodhi.

Respect is...